hamitod

Yalnızlık en ağır başkaldırıdır var olan iğrenç sisteminize. Toplumsal varoluşun önüne koyulabilecek en sağlam set, duygusal yoksunluğa, ayrışma korkusuna, içsel huzurun dengesinin sonsuza dek bozulacağına

Bugün ki çalışmamızın adı Araf; Geçtiğim yollardan, gittiğim diyarlardan, inandığım insanlardan, kandığım dostlardan, deneyimlediğim tadlardan, aldığım hazlardan, çözüldüğüm kasvetten, tükendiğim umutlardan...

Selam Başlığı ne zaman attığımı hatırlamamakla beraber üç beş kelam etmek bugün de derdim. Haydi başlayalım. Aradım... Önce evime girdim. Ayakkabılarımı beyaz dolabın kapağının hemen arkasında yer alan

Manik episod

a

a

Yıllar birbirini kovaladı ve bendeniz dünyaya yeniden yeniden ve yeniden doğarak ayakta kalmaya çalışan bir kaç "rezil"den biri olarak kendimi ispatladım. Fakat yine de derdimi anlatamadım...

Ne yazacağımı yine bilemediğim, varlığıma lanet ettiğim bir günün ortasındayım. Geçmiş, gelecek ve şu anı bir araya getirme takıntısından çıkalı beri ne bir motivasyon var nefes almaya nede bir takat var

If you are honest to do not being able to do anything, you can pray whatever you believe, you can support some organisation, e.g. to try to be a piece of the paradoxical divine. But you can’t read for

It had not found that anyone who can reply the why questions; had not seen that anyone who tries to become “nothing” for not being religious, only to live with the whole universal system except you so

In the journey which with reality, mankind could be transcended with surreality, maybe. However, I supposed that can't be more than that being disease. The reality mustn't be changed in any way; such as

Kayıp bir ruhun etrafındayım Gördüğüm bir ben var sanki İşittiklerime inanamıyorum Yutkunduğumda dilim damağıma yapışıyor Ne yana baksam karanlık Fakat bir ses daha işitiyorum her an O ses benim değil

3

2

1

İstanbul, uğruna savaşlar verilen, kıtalar arası köprü kuran, nice medeniyetlere yuva olan ve de blablabla… Niyetim saygısızlık etmek değil. Bu cümlelerin ruhumuzda uyandırdığı etkinin zerresini zihnimize

Gözlerimizi kapatıyoruz. Korneanın önüne çektiğimiz ince duvarlardan bahsetmiyorum. Kendimize kapatıyoruz. Annemiz yada babamız henüz biz küçücük çocukken, 4 duvar arasında duramayışımıza yaramazlık dediğinde