Sabahın bir köründen merhabalar herkese. Sınav haftamdayım. Yıkılmadım ama ayakta da sayılmam. Okulu bitirme çabam gittikçe artıyor kendimi tebrik ediyor, öpücükler konduruyorum. Ben sınavlara çalışmayan biri olarak şu an bir kütüphanedeyim. Dün akşam 8 de geldim. Saat 10 da buradan ayrılıp sınava gideceğim. Epey çalıştım. Şu an mola veriyorum. Molam bitince tekrar edeceğim. Kendimi aşırı tuhaf hissediyorum. Çünkü baya baya ders çalıştım. Şu saatten sonra sınavımın kötü geçmesi bile üzmez beni. Eeey vizeler, siz kimsiniz ya? Korkmuyorum hiç birinizden çünkü ders çalıştım.
Tamam dalga geçmiyorum. Sanırım uzun süre ders çalışmayınca alışık olmayan bünye saçmalayarak tepki veriyor. Hal ve hareketlerimi mazur görünüz efenim.
Geçenlerde @peri'nin yarışması sınavlar ile ilgili bir yazı paylaşmıştım. Orada defalarca kez girdiğim ama bir türlü veremediğim bir sınavdan bahsetmiştim. Aslında bildiğim ama üzerime geliniyor oluşundan heyecan yapıp veremediğim bir sınavdı. Bazı insanlar tarafından aptal ilan edilmiştim. Evet, tarafından.
Bir karar almıştım. O sınava bir daha girmeyecektim. Konuşana ağzının payını verecektim. Ama bu kararı verirken dizlerimi karnıma çekmiş, gözlerim dolu dolu oturuyordum. Sonra hayatımı çiçek bahçesine çeviren adam geldi sınava yarım saat kala beni gitmeye ikna etti. Geçemeyeceğimi bilerek bir daha girmeyeceğimi bilerek girdim sınava. Ve geçtim.
Üzerimden öyle bir yük kalktı ki anlatamam. Sanki tüm hayatım yoluna girmiş gibi. O gün gelip burada kutlama yapacaktım ama gittiğim ekstra iş ve sınavlar sağ olsun kutlayamadım. Şimdi de o kadar sevincim kalmadı.
Bu postu asıl yazma nedenim boş yapmak değildi. Buradan hep uzaktım bir türlü yakın olamıyordum. 2-3 gün post atıp bir kaç gün yok oluyordum. Bu sefer öyle olmayacaktı, kararım kesindi. Ama hayat şartları epey yoğun ve yorgun günler geçiriyorum yazmaya kafa kalmıyor. Sınavlarım bittiği zaman bol bol yazmaya çalışacağım. Ama o zamana kadar işimdeyim, gücümdeyim. Hoşçakalın.