Dua insanın iç alemindeki istek ve düşünceleri kendisini yaratan ve her hali ile sahip çıkan yaradanına irtihali ve sığınmasıdır. Kim olursak olalım, fakir de olsak, zengin de olsak hepimizin yeri ve zamanı geldiğinde kendimizi darda ve sıkıntıda hissettiğimiz oluyor. İşte o zaman sığınacak bir liman bir dost arıyor insan. Ancak her nedense iyi olduğumuzda ve rahatlığımızda hiç aklımıza gelmiyor dua edip bizleri yaratan Allah'a sığınmak. Halbuki kendimizi iyi hissetmemize neden olan herşeyi yine o halk etti. İşte insan iyi olanı kendinden, kötü ve sıkıntılı olanı hep başkalarından gördüğü için ancak başı sıkıştığında ellerini semaya açıyor.
Oysa bizi yaradana her halimizde şükredip ellerimizi açmamız doğru olmaz mı ???
Dua