Kapanıyor gözlerim yavaştan. İlk gördüğüm karanlığın serbest ışığı. Her yerde, aynı zamanda hiçbir yerde ışık. Beyaz da olsa aynı şey. Tıpkı ben gibi. Bir yanım beyaz, diğeri siyah. İkisi de sonsuz ve ben ikisinden de ümidi kestim. Şimdi 'durme'. Hiçbir zaman 'durme'.
RE: Sevgili Günlük #31 | Hayaller ve Hayatlar ☘