အပိုင္း(၁)မွအပိုင္း(၁၁)ထိ(ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၁)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၂)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၃)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၄)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၅)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၆)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၇)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၈)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴး အပိုင္း(၉)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴး အပိုင္း(၁၀)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴး အပိုင္း(၁၁)
အပိုင္း(၁၂)
အပိုင္း(၁၂)မွအဆက္
ထိုထဲမွ အံအားသင့္ဆုံးျဖစ္ေနသူမွာ သူဇာ အေဒၚ ေဒၚခ်ိဴေလးပင္။မိမိတူမေလး၏ အေျခအေနအား ျမင္ေတြ႔ရခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာမ်ွမေျပာတတ္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
``တူမေလး... တူမေလး အေဒၚ့ကုိမမွတ္မိေတာ့ဘူးလားကြယ္ တူမေလးငယ္ငယ္ကတည္းကထိန္းေက်ာင္းလာတဲ့ အေဒၚပါ လုပ္ပါဦး းဆရာမတို႔ တစ္ခုခုေတာ့မွားေနၿပီ သူစိမ္းလူေတြေတာ့ သိေနတယ္ အေဒၚ့ကုိက်ေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး ဟုတ္လား ရက္စက္လိုက္တာ ကံၾကမၼာရယ္"ေဒၚခ်ိဳေလးခမ်ာမွာေတာ့ မိမိရင္ဘတ္ႀကီးအား ထုကာ ႐ိႉက္ႀကီးတငင္ငိုခ်လိုက္သည္။ထိုအခါမွာေတာ့ ငိုသံမ်ားၾကားရ၍ အခန္းထဲသို႔ သူနာျပဳဆရာမေလးတစ္ေယာက္ အေျပးအလႊားေရာက္လာေတာ့သည္။
credit imagehttps://www.dreamstime.com/royalty-free-stock-image-girl-cry-image25946456
"ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ႐ွင့္ ေဆး႐ုံမွာ အရမ္းဆူဆူညံညံလုပ္လို႔မရပါဘူး႐ွင့္ ေဘးလူနာေတြအေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါ ေက်းဇူးျပဳ၍ စည္းကမ္းေလးေတာ့ လိုက္နာေပးပါေနာ္ အခုက လူနာက ဘာျဖစ္လို႔လဲ႐ွင့္"
"လူနာကဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သြားရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္"ၾကားထဲမွေန၍ ရဲထက္ဝင္ေျပာလိုက္ရသည္။အေျခအေနကုိနားလည္စျပဳမိေသာ ေနေသာ္မွ အကင္းပါးစြာ ေဒၚေလးခ်ိဴ အား အျပင္သို႔ ေခၚထုတ္လိုက္သည္။
"မင္းတို႔ေသခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္ထားေနာ္ ႏြယ္ ကုိယ္ခဏအျပင္သြားဦးမယ္ေနာ္ ျပန္လာခဲ့မယ္"သူဇာေလးမွာ ေနေသာ့္အားလိုက္ၾကည့္ရင္း ကုတင္ေပၚက်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေဆး႐ုံဝင္းအတြင္း သစ္ပင္ေအာက္ဝယ္ ေဒၚခ်ိဴေလး ေနေသာ္ေခၚလာခဲ့သည္။ေဒၚခ်ိဴေလးမွာေတာ့ မ်က္ရည္ႏွင့္မ်က္စႏွင့္ပင္။အငိုမတိတ္ႏိူင္ေသာ ေဒၚခ်ိဴေလးအား ေနေသာ္ ႐ွင္းျပခ်င္သည္။သို႔အတြက္ အျပင္သို႔ ေခၚထုတ္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
"ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ ေမာင္ေနေသာ္ရယ္ ဒါအန္တီတူမ သူဇာမဟုတ္ဘူး သူဇာအမူအရာေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး အန္တီနားမလည္ႏိူင္ေတာ့ဘူးကြယ္ အန္တီ့ကုိတစ္ခုခုေျပာပါဦး"ေဒၚခ်ိဴေလးတစ္ေယာက္ အ႐ူးတစ္ေယာက္ပမာ ေနေသာ္အား လႈပ္ကာရမ္းကာေမးေတာ့သည္။
"ဒီလိုပါ အန္တီ ကြၽန္ေတာ့္အထင္ ........."ေနေသာ္စကားအား ေခတၱရပ္လိုက္သည္။
"မင္း အထင္ ဘာလဲေျပာေလကြယ္"
"ကြၽန္ေတာ့္အထင္ သူဇာ အသုံးခ်ခံေနရၿပီထင္ပါတယ္အန္တီနားလည္ေအာင္ ႐ွင္း႐ွင္းေျပာရရင္ သူဇာကိုယ္ထဲမွာရိွေနတဲ့ ဝိညည္ဟာ ကြၽန္ေတာ့့္ခ်စ္သူရဲ႕ ဝိညည္ပါ"
"ဘာာ!!!မင္းဘယ္လိုေျပာလိုက္တာ ငါနားမလည္လို႔ ထပ္ေျပာပါဦး ဘာေျပာလိုက္တယ္"
"ဟုတ္တယ္ အန္တီကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူကႏြယ္ပါ သူဆုံးသြားတာ (၃)ႏွစ္ရိွပါၿပီ အဲ့ဒါ သူမွသူ အစစ္" ထိုစကားနားေထာင္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒၚခ်ိဴေလးမွာ မိမိကုိယ္ကုိမထိန္းႏိူင္ေတာ့ဘဲ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ လဲက်သြားပါေတာ့သည္။
credit imagehttps://finisternis.deviantart.com/art/Not-Breathing-267378952
"အန္တီ အန္တီ ရရဲ႕လား"ေနေသာ္ လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ ေဒၚခ်ိဴေလးအား လဲမက်ေစရန္ ထိန္းထားလိုက္ရသည္။ထို႔ေနာက္ ထိုင္ခုံတန္းလ်ားတြင္ ထိုင္ေစခဲ့လိုက္သည္။
"အန္တီ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူးကြယ္ ကံတရားကုိပဲ အျပစ္ပုံခ်ရမလား လူကုိပဲအျပစ္တင္ရမလား မသ္ိႏိူင္ေတာ့ဘူး ကြယ္ ငါ့တူမေလး ကံရယ္ဆိုးလြန္းပါလား အဲ့ကံၾကမၼာဆ္ိုးေတြသာ ေဝခဲြခံယူလို႔ရရင္ အန္တီ အားလုံးကုိခံယူလိုက္ခ်င္တယ္ကြယ္ အခုေတာ့...အီး...ဟီး...ဟီး...ဟီး"ေဒၚခ်ိဴေလးမွာ ေျပာကာဆိုကာျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ား အတားအဆီးမရိွစီးက်လာကာ ထပ္မံငိုပဲြဆင္ေတာ့သည္။ေနေသာ္လည္း ဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီကိစၥကုိ ေျပလည္ေအာင္ေျဖ႐ွင္းႏိူင္ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္ အဲ့အတြက္ အန္တီ့တို႔ဘက္က ခြင့္ျပဳ မျပဳဆိုတာ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္"ေနေသာ့္စကားေၾကာင့္ ေဒၚခ်ိဴေလး အားတက္သြားသေယာင္ရိွကာ
"မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ေပးမွာမို႔လဲ ငါတူမေလးရဲ႕ ဝိညည္ကုိျပန္ေခၚေပးမလို႔လား စဥ္းစားၿပီးမွလည္းေျပာပါဦး ၿပီးေတာ့ မင္းက ဘာကုိခြင့္ျပဳခ်က္လိုခ်င္တာလဲ အန္တီနားလည္ေအာင္ေျပာစမ္းပါ"
"ကြၽန္ေတာ္ အန္တီ့ကုိ႐ွင္း႐ွင္းေလးေျပာပါ့မယ္ အန္တီ့တူမ သူဇာကု္ိကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာေခၚထားခ်င္တယ္... ဒါကလည္း အခုအေျခအေနကုိသုံးသပ္ၿပီးကြၽန္ေတာ္ေျပာရတာပါ ကြၽန္ေတာ့္မွာဘာစိတ္မွမရိွပါဘူး" ေနေသာ္၏အေျဖေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုေဒၚခ်ိဴေလး မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ကြက္သြားေသာ္လည္း အေျခအေနတစ္ခုေၾကာင့္လက္ခံရန္အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ၿပီမဟုတ္ပါလား။
"မင္းက ဘယ္လိုစီစဥ္ထားလို႔လဲ အန္တီ့တူမက အပ်ိဳ စစ္စစ္ေနာ္ ၿပီးေတာ့ မင္းအိမ္ေခၚထားရင္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ မင္းအသိုင္းအဝိုင္းေတြကဘယ္လိုထင္ၾကမလဲ လက္ေရာခံပါ့မလား"ေဒၚခ်ိဴေလးစကားေၾကာင့္ ေနေသာ္တစ္ခ်က္ေတြေဝသြားသည္။ထို႔ေနာက္
"ဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမွာေပါ့ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာေတာ့ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ရိွပါတယ္ သူနဲ႔ထားလို႔အဆင္ေျပပါတယ္
အဲ့ထက္စိတ္ခ်ေစခ်င္ရင္ေတာ့ အန္တီပါ လာေနေပးလိုက္ေပါ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က ဘာအခက္အခဲမွမရိွပါဘူး"
"ေအးေလ မင္းဘက္က အဆင္ေျပရင္ေတာ့ အန္တီဘက္ကလည္း လိုက္ေလ်ာေပးရမွာေပါ့ ဒါေပမဲ့မင္းအိမ္ေတာ့ အန္တီလိုက္မေနႏိူင္ဘူး အန္တီ့အိမ္မွာက အန္တီ့အမ်ိဴးသားႏွင့္ ကေလးေတြရိွေသးတယ္ တေန႔တစ္ေခါက္ေတာ့ လာၾကည့္မယ္ ေနာက္ဆုံးအန္တီ မင္းဆီက ဂတိတစ္ခုေတာင္းခ်င္တယ္ မင္း အန္တီ့တူမကုိ မဲွ့တစ္ေပါက္ေတာင္ မစြန္းေစနဲ႔ေနာ္ အဲ့ဒါေတာ့ ဂတိေပးခဲ့"
"စိတ္ခ်ပါ အန္တီ ကြၽန္ေတာ့္ဂုဏ္သိကၡာကုိလည္း အစြန္းထင္းမခံႏိူင္ပါဘူး အဲ့အတြက္ဂတိေပးပါတယ္"
"ဟုတ္ၿပီေလ ဒါဆိုလည္း အခန္းကုိျပန္ၾကတာေပါ့ ငါ့တူမ မင္းကုိေမ်ွာ္ေနေတာ့မယ္"ထို႔ႏွင့္ ေဒၚခ်ိဴေလးႏွင့္ ေနေသာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေဆး႐ုံေပၚသို႔ တက္သြားခဲ့ၾကေတာ့သည္။
ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။
Author by @nandasai(MSC.076)