ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၁)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၂)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၃)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၄)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၅)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၆)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၇)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴးအပိုင္း(၈)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴး အပိုင္း(၉)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴး အပိုင္း(၁၀)
ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဴး အပိုင္း(၁၁)
-----ယခင္အပိုင္း(၁၁)မွအဆက္-----
ယေန႔အဖို႔ ယခင္ေန႔ႏွင့္မတူ တမူထူးျခားေနသည္ဟု ေနေသာ္ခံစားမိသည္။မေန႔ကဆိုလ်ွင္ ေဆး႐ုံႀကီးတြင္ လူနာမ်ား၊လူနာေစာင့္မ်ားျဖင့္႐ႈပ္ယွက္ခတ္လို႔ေနသည္။ယခု ထိုသို႔မဟုတ္ ႐ွင္းလင္းလ်ွက္။
ေကာ္ရစ္တာဘက္ ေရာက္လိုေဇာတို႔ျဖင့္ ေလ်ွာက္လာခဲ့ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ေႏွးေနသည္ဟုထင္ေနမိသည္။အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္၍ ဝင္မည္အျပဳ စိတ္ထဲေလးခနဲျဖစ္သြားသည္။
credit image; https://www.istockphoto.com
"ဘာျဖစ္တာလဲကြ ဝင္မွာျဖင့္မဝင္ဘူး အေပါက္ဝမွာ လာရပ္ေနတယ္"မိုးထက္ေျပာလည္းေျပာစရာျဖစ္ေနသည္။ေနေသာ္မွာ အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္မွ အခန္းသို႔ခ်က္ခ်င္းမဝင္ဘဲ ရပ္ေနမိသည္။
"ငါ ငါ့စိတ္ထဲ ဘယ္လိုျဖစ္သြားလည္းမသိဘူးကြ ေလးခနဲျဖစ္သြားတယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါခဏရပ္လိုက္တာ"
"ေျသာ္ မင္းဟာကလည္း စိတ္ေလးေနတာနဲ႔ ေပါ့ေနတာနဲ႔ပဲ လူနာနားမေရာက္ေတာ့ဘူး လာ လာ အထဲ ထဲဝင္မယ္ကြာ ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဴးထင္ေနၾကဦးမယ္"ေနာက္ကရဲထက္မွ စိတ္မ႐ွည္ေတာ့ဟန္ျဖင့္ဝင္ေျပာလိုက္ၿပီး အခန္းထဲဝင္သြားေတာ္သည္။သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္သားဝင္သြားေတာ့မွ ေနေသာ္ ေနာက္မွေန၍ လိုက္ဝင္သြားေတာ့သည္။
"ေျသာ္ ငါ့ေမာင္တို႔ေတာင္ေရာက္လာၿပီကုိး လာၾကလာၾက ထိုင္ထိုင္ထိုင္"
"ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ် ေနေသာ္လာေလကြာ"ေနာက္မွာရစ္သီရစ္သီႏွင့္လာေနေသာ ေနေသာ္အား ရဲထက္ေခၚလိုက္သည္။ေနေသာ္လည္းလြတ္ေနေသာ ခုံတစ္ခုတြင္ သင့္တင့္သလိုထိုင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ လူနာရွင္ ေကာင္မေလးဆီအၾကည့္ေရာက္သြားလိုက္သည္။ထိုစဥ္ကုတင္ထက္တြင္ေမွးေနေသာ သူဇာမွာ အသံမ်ားၾကား၍ မ်က္လံုးဖြင့္အား ေဘးနားသို႔ ေဝ့ဝိုက္ၾကည္လာေတာ့သည္။႐ုတ္တရက္ဆိုသလိုမထင္မွတ္ဘဲ ေနေသာ္ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံမိသြားသည္။ထိုအခါမွာေတာ့ ေနေသာ္တစ္ေယာက္ အံ့အားသင့္စရာေကာင္းေသာ အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ၾကဳံေတြ႔ရပါေတာ့သည္။
"ကုိ"
သူဇာထံထြက္ေပၚလာေသာစကားတစ္ခြန္း။အားလုံးက အံ့အားသင့္စြာ ေနေသာ္ထံ အၾကည့္ေရာက္သြားၾကသည္။ေနေသာ္မွာလည္း မိမိေနာက္သို႔ ျပန္လွည့္ၾကည့္မိသည္။
သို႔ေသာ္မည္သူမွရိွမေနခဲ့ပါ။သူဇာ အေဒၚျဖစ္သူ ေဒၚခ်ိဴေလးမွာလည္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ အံျသေနေတာ့သည္။ထိုအခိုက္အတန္႔
"တူမေလး တူမေလး ႏိူးလာၿပီလားဟင္ အန္တီေလကြယ္ တူမေလးအန္တီ အန္တီခ်ိဴေလး ေလ မွတ္မိလား" ေဒၚခ်ိဴ ေလးတစ္ေယာက္ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားျဖင့္ သူဇာအား ဇြတ္ေမးေနေလသည္။သို႔ေသာ္သူဇာထံ မွ ေက်နပ္စရာ အေျဖတစ္ခု ေဒၚခ်ိဴ ေလးမရခဲ့ပါ။သူဇာမွာ ေဒၚခ်ိဴ ေလးအား ခပ္စိမ္းစိမ္းၾကည့္ကာ
"ကြၽန္မ ႐ွင့္ကုိမသိဘူး႐ွင့္ ဘယ္ကအန္တီလည္း ကြၽန္မမသိဘူး ကုိေရ ကြၽန္မဆီလာပါဦး"သူဇာတစ္ေယာက္ သူစိမ္းဆန္ဆန္ ေဒၚခ်ိဴ ေလးအား အနားကပ္မခံေတာ့ေပ။ေနေသာ္ ဘာလုပ္၍ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေတာ့။သူ႔အား "ကုိ" ဟုေခၚဆိုေသာ သူမွာ ဒီကမၻာတြင္တစ္ဦးသာရိွသည္။ထိုသူမွာ ႏြယ္တစ္ေယာက္ပင္။
"ႏြယ္" ေနေသာ့္ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ တိုုးတိုးေလး ထြက္လာေသာအသံ။တကယ္ပဲ ႏြယ္ျပန္လာေလသလား ေနေသာ္ဆုံးျဖတ္ႏိူင္စြမ္းမရိွေတာ့ပါ။
credit image; https://www.deccanchronicle.com
"ကုိေရ ႏြယ္ေလ ကုိ ကို႔ရဲ႕ႏြယ္ေလ မမွတိမိေတာ့ဘူးလားဟင္ ႏြယ္ကုိတစ္ခုခုျပန္ေျပာပါဦး"ဒီတစ္ခါမွေတာ့ ေနေသာ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပါ ျပဴးျပဲလန္႔ကုန္ၾကေတာ့သည္။အေၾကာက္ႀကီးေသာ ရဲထက္ဆိုလ်ွင္ ေနာက္သို႔ ေျပးဆုတ္သြားမိသည့္အထိပင္။
ထိုအခါမွာေတာ့ ေနေသာ္ ထိုင္ေနရာမွ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး အံကုိတင္းတင္းႀကိတ္ကာဘယ္အခ်ိန္ကမွမသိ တြဲခိုက်လာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားကုိပြတ္သပ္လိုက္ရင္း
"ကုိ မေမ့ဘူးႏြယ္ ဘယ္ေတာ့မွ ကုိ မေမ့ခဲ့ဘူး"
ထိုစကားသံကုိၾကားလ်ွင္ပဲ သူဇာမွာကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုမေအာင့္အီးႏိူင္ေတာ့ဘဲ ေနေသာ္လက္အား လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
"ႏြယ့္ကုိ ထားၿပီး မသြားရဘူးေနာ္ ဒီမွာ ႏြယ္တစ္ေယာက္တည္းမေနခ်င္ဘူးေနာ္ ေနာ္လို႔ကုိ"
"အင္းပါ ႏြယ့္ကုိ ကုိယ္မထားခဲ့ပါဘူး ကတိေပးပါတယ္ကြာ"မ်က္ရည္တစ္ဖက္ ႏွင့္ ေနေသာ္တစ္ေယာက္ အခက္ေတြ႔ေနသည္ေတာ့အမွန္။ထိုအခိုက္အတန္႔ သူငယ္ခ်င္းထဲမွ မိုးထက္က
"မင္းက ႏြယ္ဟုတ္လား ငါတို႔ယုံေအာင္လည္းလုပ္ပါ ငါ့သူငယ္ခ်င္းကုိ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္မစျပန္မေဖာ္ပါနဲ႔ မွန္မွန္ေျပာစမ္း"မိုးထက္ေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ သူဇာအၾကည့္က ^မိုးထက္ထံေျပာင္းလာခဲ့သည္။ံ
နင့္႐ုပ္ေခြးခ်ီသြားရင္ေတာင္ မွတ္မိႏိုင္ေသးတယ္ နင့္နာမည္မိုးထက္ ဟိုဟာ ရဲထက္ ဟိုတစ္ေယာက္ရဲယံ ဟုတ္ရဲ႕လား"သူဇာစကားဆုံးသြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္သား ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ပင္။
ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။
Author by @nandasai(MSC.076)