Symboliek, de taal van de Valse

Symboliek, de taal van de Valse

Symboliek is de taal van de valse. Symboliek is de taal van de mind met persoonlijkheid. Symboliek is de taal van egoïsme.
Symboliek is wat de beleving van je mind maakt, aan de hand van semantiek, overtuigingswaarde en aangeleerde betekenis.
Status begrepen is semantiek, maar status beleeft als werkelijk is symboliek. Symboliek is onderdeel van het leven, maar gebruikt zonder wijsheid of inzicht, maakt symboliek een gevangenis van het leven, omdat alles dan verpersoonlijkt beleeft wordt en het onechte daarmee als werkelijk wordt beleeft. Symboliek is verzonnen werkelijkheid beleeft als echt, en het heeft geen component in de natuur, anders dan als de inhoudelijke mogelijkheid van een onbewuste geest die denkt dat hij z'n inhoudelijke structuur is: als een illusie.

Symboliek kan ook mooi zijn, zoals gebeurt door de symboliek van liefde, en dan is het romantiek. Liefde zonder symboliek is als moederliefde: onvoorwaardelijke heel en delend. De liefde van geliefden is meestal een mix van beide soorten: liefde en romantiek...
En het grote kruispunt van de mens is daar, het wordt in het hart geboren. De twee manieren van zijn die de mens kent als met-ego en egoloos, vinden in het eerste bewuste niveau hun overlap. In het hart is de eenheid en de verdeeldheid slechts een formaliteit en gemakkelijk te overkomen. En het is voor eenieder direct toegankelijk. Iedereen weet hoe dit moet. Iedereen kan hierbij vanaf de eerste dag van geboorte, tot aan de laatste dag.

We hebben nog nooit werkelijk leren samenleven op de planeet. Niet me z'n allen. En het wordt nu geforceerd bij ons gebracht, maar het is gedoemd te falen, want er zullen altijd nieuwe culturen blijven ontstaan, zelfs in de betonnen steden om ons heen. Geen kooi kan vrijheid houden, het verroest en verweert alles tot er weer bloemen groeien.
We leren niet om dansend te leven, en het is waarom we nog steeds niet weten hoe we met elkaar moeten zijn. Als we niet echt leren dansend te zijn, dan zullen we altijd leren dansen volgens structuren. Dans, als pasjes om te volgen, is symbolisch dansen, maar geen dans: het lijkt slechts op dansen, maar het is wezenlijk ontdaan van iedere bewogen aanwezigheid, want als het hart er niet in is, kan er geen wezenlijke dans ontstaan. Dans en zang en viering, zijn de wegen van het vrije wezen dat zich slechts uit bewogenheid bewegen laat, maar daarin zelf onbewogen blijft. Dans is levend en vereist die bewogenheid van wezen dat het uit zichzelf bewegen zal. Dans is onbewogen bewogen tot de beweging die zich als vanzelf bewegen laat. Dans vereist versmelting met je wezen, en het is de schoonheid daarvan die eenieder in vervoering brengt.

De manier de mensheid nu te werk gaat, maakt dat we als soort achterblijven, omdat we niet met onze vrijheid leren leven, maar we een symbolische leven krijgen om te onderhouden. We leren danspassen, maar we komen daardoor nooit in dans. Al is ware vrijheid voor het grijpen en al was het altijd al van jou.

Als je waarlijk vrij was, wat zou je dan met je leven doen? Als je vanaf nu vrij zou zijn, vrij van bezorgdheid en plicht, vrij om vrijend te zijn, wat zou je dan doen? Zijn het niet je dromen die dan in je opkomen? Voel je dan niet die dans al in je buik ontstaan?
Vrijheid, het woord alleen al. Vrijheid! Vrijheid! Vrijheid! Vrijheid! Het is waar de hele wereld op wacht, want vrijheid is het einde van alle oorlog en strijd, door de herkenning van het probleem: symboliek.

Symboliek is de beleving van de mind, die door verpersoonlijking uit onbewuste aandacht, met semantiek en opgelegde waarden, een overtuigingsstructuur bouwt die je wil verdedigen tegen afbraak, omdat het uit het R-complex ontstaat doordat het met straffen en belonen aangebracht wordt.

Zonder liefde is symboliek een catastrofe, en met liefde is het romantiek. Iets beter, maar nog niet helemaal daar waar het kan zijn.
Zonder wijsheid is symboliek een tragedie, maar met wijsheid kan het een symfonie zijn.

Zonder symboliek is er geen beleving en daarmee is het een onoverkomelijk feit. Maar slechts onbegrepen leidt het tot een eeuwige strijd. Eenmaal begrepen hoe de beleving symbolisch is, kun je ernaar gaan kijken. Waarmee de vrede die eenieder zoekt plots bereikbaar is. -Want er is geen status en geen verdeling. Er is niet eens een mogelijkheid tot verschil tussen ons. Ondanks dat iedereen verschillend is, is iedereen slechts een variant van het geheel, en we zijn daarin allemaal dezelfde mens.

Maar mensen willen áls Jezus leven en sommigen kennen de hele Bijbel uit hun hoofd. Of ze doen zoals ze denken dat Boeddha deed en zitten als een beeld. Maar geen van hen kunnen ze een dag van hun leraar overdoen. Ieder herhaalt slechts wat hij zich herinnert en claimt er een macht mee, maar is daarmee zelf degene waarover ze kwaad spreken. Terwijl ze in hun hoofd de woorden van een ander herhalen, is daar niemand thuis die echt begrijpt.

In een pak of monnikspij of met heilige kledij, met gewaad of mijter, met staf of kroon of zwaard, met volle of met lege handen, denkt iedereen slechts dat die z'n symbool is, dat waar hij zichzelf mee overtuigt tot persoonlijk gelijk, ja, tot persoonlijkheid.

We sparren met elkaar over vrijheid, maar geen laat de ander met rust. De vrijheid waarmee meningen gedeeld worden, leidt door symboliek tot strijd. De vrijheid van meningsuiting is daarin het enige wat nog echt naar vrijheid neigt. Maar het feit dat de vrijheid van meningsuiting als recht gedeclareerd staat, betekent echter niet dat we ook daadwerkelijk vrij zijn of dat we leren die vrijheid te gebruiken… het betekent eerder dat we moedwillig worden ingedamd.
Zodra je vrijheid wil beschrijven ben je namelijk in de problemen. Zodra je één regel hebt opgeschreven die ook maar iets van vrijheid beschrijft, begrenst het de vrijheid omdat je zelf niet waarlijk vrij bent.
Geen verdrag, verklaring of declaratie kan daarom “zomaar” vrijheid beschrijven zonder een “valstrik van begrenzing” te bevatten.
Die valstrik ontstaat door symboliek, waardoor je bewustzijn een uitgang uit de beschrijving zoekt om daadwerkelijk weer vrij te zijn.
De symboliek ergens van zit in de mentale beleving van de betekenis die je bij erbij hebt. Het construeert het egoïsche: de interne houdingen van je mind die hierdoor statisch worden volgens overtuiging, betekenis en waardesysteem... Het is illusoir omdat enige overtuiging, betekenis of waardesysteem volgens cultureel, religieus of ideologisch ontwerp in iedereen anders is en het in iedereen constant verandert… Maar vooral omdat ze in iedereen kunnen worden opgelost.

Zoals het voor ons is, om vrijheid te willen, moet je “tegen” overheid zijn. Dat is hoe het hoort. Het is eenvoudigweg hoe het is. Overheden behoren klein te zijn om niet te overheersen, en daarom moet er een remmende kracht op overheden aanwezig zijn vanuit een bevolking. Overheid hoort klein te zijn, maar het bouwt zich nu uit tot een wereldomspannend gedrocht. Het is niet dat je tegen de overheid moet zijn op een manier dat je het moet willen slopen, maar het is een symptomatische bijkomstigheid van vrijheid. Het is je slechts nooit zo verteld, waardoor het idee van overheid heeft kunnen uitgroeien tot enorme Unies.
Overheden moeten te horen te krijgen wat er niet goed is, maar niet zodat ze zich ertegen moeten gaan verdedigen!! Maar om er verspreiding van het goede mee te bewerkstelligen… het goede voor iedere groepering apart, ja voor ieder individu apart: en het goed wordt dus bepaald door het individu met z'n voeten op de grond; overheden moeten zo'n kleine voetafdruk hebben, dat niemand bemerkt dat ze er zijn… Dan zijn het echte helden. Helden die je water, riolering, gas, elektriciteit en internet brengen. Ze moeten je de tools geven, maar geen of weinig invloed uitoefenen over het gebruik ervan.
Overheid hoort naar de grieven van een bevolking te luisteren en daar actie op te ondernemen ter facilitering van de wensen, maar die actie is tegenwoordig dat overheden zich tegen de grieven van een bevolking verdedigen en dat politici elkaar hard maken voor het valse democratische proces dat tot verkiezing van één van henzelf leidt.

Bij verkiezingen krijg je de keuze uit de geledingen die de geheime genootschappen naar voren schuiven. Het zijn degene die je om de tuin leiden, met slechts woorden. Het zijn niet de vredesmakers, het zijn de extremen en gewelddadigen met ego's als wolkenkrabbers en paleizen. We zien uitsluitend de elite, leiders, rijken en gewelddadigen in conclaaf met elkaar. Ze bereiken hun doelen altijd door onderdrukking, misleiding, valstrikken, geweld en listen.
Oorlog wordt gevoerd door misleiding en politiek is de deceptie die je moet doen denken dat de politicus zelf niet zo is.

Als je het in projectie ziet, dan is overheidswerk de “shit job” geworden, en als je het in reflectie ziet, dan is het de toewijding van de mens die zich wil inzetten voor alle andere landgenoten.
En als je overheid dus begrijpt, dan is het nu vormgegeven door het ego van de mens, gevoed vanuit het onderbewuste.
Overheid hoort daardoor te krimpen, niet te groeien, om uiteindelijk vrijwel te verdwijnen, waarmee een bevolkingen vrij is… en, incidenteel, de politici zelf ook.

Overheid is een functie, maar leiden kan geen functie zijn. Overheid hoort een facilitator te zijn, maar geen moderator. Het mannelijk egoïsch complex verstoort de waarheid door uitsluitend rationeel en logisch te werk te gaan. En het vrouwelijk egoïsch complex leer zich ook zo te gedragen.
Het vrouwelijke wordt geheel genegeerd.
Is het echt vreemd dat alle landen intern en extern strijd ondervinden?

Door de symbolische elementen uit onze eigen levens te halen, gaat overheid een minder belangrijke rol spelen, doordat we de doortraptheid ervan in z'n huidige werking dan gaan doorzien. En door symboliek niet te begrijpen is er geen waarheid of gerechtigheid in de mens te vinden, behalve tot het punt waar je zienswijze je overtuigt dat iets “waar” is. Je kan eenvoudigweg geen groter labyrint construeren, waarmee je ratio je valselijk een kloppende redenering voorhoudt die je iets als waar of onwaar laat beschouwen, terwijl ze één en dezelfde zijn.

Het is een van de problemen die ontstaat doordat we geen bewustwording in onze ontwikkelingstrajecten krijgen aangereikt. Bewustwording is een ontbrekende component in alle opleidingen, waardoor we niet herkennen dat we het labyrint als geheel moeten laten vallen om helder te kunnen zien.

Beschrijvingen van vrede en vrijheid, tonen je dat ze een oneindige complexiteit vereisen om uiteen te zetten, maar dat ze losgelaten moeten worden om de beschreven vrijheid ook daadwerkelijkheid als vrijheid te kunnen leven.

Doordat het leven niet beschreven, maar geleefd moet worden, maakt het beschrijven van vrede en vrijheid, op dit moment in de geschiedenis, het meest zinvolle wat gedaan kan worden, zodat de mensheid gaat begrijpen wat het is...
Vrij is er vrede, altijd. Niet vrij, betekent strijd om vrijheid te verkrijgen, als je niets over vrijheid hebt geleerd. Vrede is vrijheid. Vrijheid is vrede, zodat er vrijen kan zijn.
Het is liefde waardoor dat kan. Alles eronder betekent blijvende strijd, alles erboven, betekent meer eenheid.
Door vrede, vrijheid en vrijen te gaan beschrijven en het tot kunst te maken, zal niet alleen de beleving ervan beschreven gaan worden, maar het zal dan ook worden geleefd.

God is de grootste kunstenaar, Hij maakt kunst levend. En door kunstigheid zal bewustwording zelfs filosofie overstijgen zonder het verloren te laten gaan, want het zal zich tot poëzie transformeren en daarmee zal zelfs filosofie vrij worden van de overtuiging dat de eenheid van leven beschreven kan worden door complexiteit.
Soms zegt één woord meer dan duizenden. Laat het woord niet alleen vrede of vrijheid zijn, maar laat het vrijend zijn.

Poëzie als grondwet is de subtiele weg te gaan, waarmee het hart kan gaan zegevieren over het symbolische van ons leven. Want de waarheid kan in een legale omgeving nooit het onderwerp zijn, slechts de feiten zijn daar toegestaan, maar niet de waarheid.
De waarheid is namelijk één geheel, maar leugens zijn onderling onverbonden... dus als je de waarheid van het geheel ter discussie wilt stellen, zal het hele systeem vallen.
Het hele systeem is daarom gebaseerd op leugens. En het is daarmee per definitie corrupt. Het kan niet anders, want het wordt gebouwd door slapende mensen met ego's als wolkenkrabbers.
De kern van het systeem is gebaseerd op een leugen, waarmee al eruit is voortgekomen met die ene leugen valt of staat.

Links:

De Waarheid
book: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000073003093/
ebook: https://www.bol.com/nl/p/de-waarheid/9200000075577107/