Bir kasabada masum bir kızı vardı, adı Sheila. Ormanın kenarında oynamayı sever. Annesi her zaman ormanın içine girmediğini hatırlattı. Köylüler, ormana çok uzak olan insanların hiçbir zaman geri dönemeyeceğini düşünüyorlardı. Ormanın içi kalın sislerle kaplıydı. Kaybedilirse kimse eve dönüş yolunu bulamaz. Sheila daima annesinin mesajını hatırlıyor. Ama aynı zamanda puslu alanı tanımak da merak ediyordu.
Oynadığı her seferinde Sheila'nın annesi ona çerez, şeker, çikolata ve bir şişe meyve suyu vermişti. Sheila sık sık ormanın sınır sınırına geldi. Ağacın altında oturuyor ve orada öğle yeme keyfini çıkarıyor. Sheila sisli sahaya girmeye çok hevesliydi. Fakat korktu.