"ခ်စ္မဆံုးတဲ့ ေမာင့္ႏွမ ေက်ာင္းတက္တဲ့ပံုရိပ္ေလးေတြ ရႈစားခ်င္လို႔ ၾကာနီကန္ကိုျဖတ္ ေျမာင္းေတြကိုေက်ာ္ ဖုန္ေတြအလိမ္းလိမ္းအတက္ခံၿပီး UCSMေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ေမာင္ႀကီးလာခဲ့တယ္ ေမာင္ႀကီးကို ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးအႏွံ႔ လိုက္ျပပါအံုး ႏွမရဲ႕"
"ေက်ာင္းမွာေတာ့ ျပစရာ သာသာယာယာေနရာ ဘာမွမရွိတဲ့အတြက္ canteenကိုသာ လိုက္ခဲ့ပါ ေမာင္ဘုရား"
"အလို........ ေက်ာင္းမွာအေထြေထြလုပ္သားေတြ ေပါလွခ်ည္လား ႏွမရဲ႕ ေနပူက်ဲတဲထဲ သြားခ်ည္လာခ်ည္နဲ႔ ပင္ပင္ပန္းပန္းလႈပ္ရွားေနရတာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းလွပါဘိ"
"canteenနဲ႔ main buildingကိုကူးေနတဲ့ 3rd yr...4th yrနဲ႔ master ေက်ာင္းသားေတြပါဘုရာ့
အေထြေထြလုပ္သားမဟုတ္ရေၾကာင္းပါ"
"ေအာ္ အဲ့ဂလိုလား ရွိေစေတာ့ ရွိေစေတာ့ အႏို႔ ဒါနဲ႔ ႏွမတို႔ေက်ာင္းက COEေက်ာင္းဆိုေတာ့ ရိုးရိုးေတြနဲ႔ ဘာကြာသလဲကြဲ႕ ေမာင္ႀကီးေသခ်ာမသိလို႔"
"စာသင္တာနဲ႔Labသင္တာ ကြာတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာၾကတာပဲ ထင္သာျမင္သာကြာတာကေတာ့ ေက်ာင္းလခ၅၀၀၀ေပးရတာနဲ႔ C++တစ္ႏွစ္ခြဲသင္ရတာပါပဲဘုရာ့ ႏို႔ေပမယ့္ 3rd yrမွာ major ၅ခုျပန္ခြဲလိုက္တာလဲ သိသိသာသာကြာသြားပါတယ္ဖ်ာ့"
"ရန္ကုန္ေက်ာင္းကေတာ့ နာမည္ေျပာင္းလိုက္တယ္ဆိုပဲ ႏွမတို႔ေက်ာင္းေကာ နာမည္ေျပာင္းဖို႔ အစီစဥ္မရွိဘူးလား"
"နာမည္ေျပာင္းရင္ ႏွမတို႔ပါခ်ဳပ္က တျခားေက်ာင္းက ပါခ်ဳပ္ေတြကို ဘာဘာညာညာေကၽြးရမစိုးလို႔ မေျပာင္းတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ပါခ်ဳပ္က ကပ္ေစးႀကီးပါဘုရာ့ ႏွမတို႔ေက်ာင္းသားေတြေသာက္ဖို႔ေရေတာင္ limitနဲ႔ေပးၿပီး ေက်ာင္းအေဆာင္မွာေနတဲ့သူေတြကို တစ္ေန႔ေရတစ္ထပ္ပဲခ်ိဳးခိုင္း ေက်ာင္းထဲကခေရပန္းေတာင္ မေကာက္ရလို႔အမိန္႔ထုတ္ထားတဲ့ တကယ့္ ေကာ္တရာကပ္ေစးပါဖ်ာ့"
"ကြယ္.........ေရအက်ိဳးဆယ္ပါးနဲ႔ ပန္းအက်ိဳးအပါးႏွစ္ဆယ္ဆိုတာ သူမသိေလေရာ့သလား ရွိေစေတာ့ ရွိေစေတာ့ အႏို႔ ႏွမတို႔ေက်ာင္းကလဲ လူနည္းလို႔လားမသိ တကယ့္ကိုေျခာက္ကပ္ေနတာပဲလကြယ္"
"ေနာက္အပတ္မွာေတာ့ Dထိလို႔ အိမ္တိုင္စာပို႔ခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားမိဘေတြနဲ႔ တရံုးရံုးျဖစ္ေနလို႔ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးစိုျပည္လာပါေတာ့မယ္ ေနာက္မ်ားမွာလည္း roll callမျပည့္ရင္မိဘေခၚမယ္ဆိုတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေျခာက္ကပ္ေနမွာ စိတ္မပူရေတာ့ေၾကာင္းပါဖ်ာ့"
"အလို.......တယ္လဲ အေျမာ္အျမင္ႀကီးတဲ့ ပါခ်ဳပ္ႀကီးပါကလား"
"မွန္လွပါဘုရား ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းကိုခဏတျဖဳတ္လာသင္ေပးတဲ့ Koreanဆရာႀကီးကိုလည္း ေက်ာင္းကားစီးခိုင္းၿပီး အသြားအျပန္လမ္းေလၽွာက္ခိုင္းတဲ့ ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္တဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္ ျမန္မာျပည္ေရာက္တံုး ေရာက္ခိုက္ ပူေနတဲ့ဗိုက္ကေလးက်လိုက်ျငား က်န္းမာေရးလိုက္စားေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေတြျဖစ္ပါလိမ့္မယ္"
"အို.......ေလးစားစရာေကာင္းလိုက္တာကြယ္ ျမင္ဖူးခ်င္လိုက္ပါဘိသနဲ႔"
"ေနာက္ ျမင္ေစရပါ့မယ္ ေမာင္ေတာ္"
"ႏွမလည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူျဖစ္ေနၿပီ သူမ်ားေတြလို မိတ္ကပ္ေလးဘာေလးလိမ္း ဆံပင္ေလးဘာေလး ကာလာတင္ ဖိနပ္အျမင့္ႀကီးေတြစီးၿပီး ႂကြႂကြရြရြေလး ေနပါအံုးလား"
"ဆံပင္အေရာင္မဆိုးရ ၂လက္မခြဲထက္ျမင့္တဲ့ ဖိနပ္ေတြမစီးရဆိုတဲ့ အမိန္႔ေတြရွိပါေသးတယ္ မိတ္ကပ္ဖို႔ၿပီး လွလွပပေနဖို႔ကလည္းမျဖစ္ႏိုင္ေပါင္ဖ်ာ့ မနက္ကလိမ္းတဲ့ သနပ္ခါးေတာင္ေန႔လည္ေရာက္သြားရင္ canteenသြားတာနဲ႔တင္ ေခၽြးေတြဖုန္ေတြနဲ႔ ေရာသြားလို႔ ဘီလူးသဘက္ရုပ္ေပါက္ေနရတာပါ"
"ႏွမတို႔ကလည္း တယ္ဒုကၡႀကီးသကိုး"
"မွန္ပါ့ဘုရာ့ ဒါတင္မက ေနာက္ေျဖရမယ့္ Labအတြက္ circuitဆင္ရ ခဲေဆာ္ရနဲ႔ လက္ေတြလည္း အပူေလာင္ၿပီး ၾကမ္းလာဖို႔ လမ္းျမင္ေနပါတယ္ဖ်ာ့"
"ေမာင့္ႏွမေလး ခုခ်ိန္မွာေတာ့ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ေနၿပီး ဒုကၡခံလိုက္အံုးေပါ့ကြယ္ ေက်ာင္းၿပီးမွ လွလွပပႂကြႂကြရြရြေနၿပီး ေမာင္ႀကီးနဲ႔ စုလ်ားရစ္ပတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကတာေပါ့ ဒီၾကားထဲေတာ့ ေမာင္ႀကီးလည္း ႏွမဆီမလာေတာ့ပါဘူးကြဲ႕ လမ္းမွာအျမန္ေမာင္းတဲ့ မတၱရာကားေတြေၾကာက္ရ ဖုန္ေပတဲ့ဒုကၡေတြကိုလည္းခံရနဲ႔"
"ႏွမက master ဆက္ တက္ခ်င္........................."
"ႏွမ အပ်ိဳႀကီးလုပ္ၿပီး ဒဟတ္ေတာေက်ာင္းႀကီးကို ဖက္တြယ္ၿပီးေနခဲ့ေလေတာ့ ေမာင္ႀကီးေတာ့ သြားေတာ့မယ္ တာ့တာ"