ဟိုး…ေရွ႔ေရွ႔တုံးက ခ်မ္းသာေၾကြဝတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ဘုရင္တပါးရွိခဲ့ပါတယ္တ့ဲ၊ တစ္ေန႔၌ ဘုရင္က သူအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ႏိုင္ငံကို လွဲလည္ၾကည္ရွဳ႔ဖို႔ရန္သြားခဲ့ပါတယ္တဲ့၊ ဒီလို႔ေလွ်ာက္လွည္ပတ္ၾကည့္ျပီး နန္းေတာ္ကိုျပန္လာခဲ့ပါတယ္၊ နန္းေတာ္သုိ႔ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူအၾကာၾကီးခရီးသြားတာ ပထမအၾကိမ္မိုးလို႔၊ သူရဲ႔ ေျခေထာက္ေတြက အရမ္းနာၾကင္ကိုက္ခဲ့ျပီးခံစားခဲ့ရပါတယ္တဲ့။
ဘုရင္ေလွ်ာက္သြားခဲ့တဲ့လမ္းက အရမ္းၾကမ္းျပီးေတာ့ ေက်ာက္တုံးေတြနဲ႔ျပည့္နက္ေနတဲ့လမ္းပါတဲ့၊ ဒါေၾကာင္း ဘုရင္က အမုန္းမတ္ေတြကိုေခၚျပီးေတာ့ ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ လမ္းဟုသမွ်ကို သားေရေတြနဲ႔ျပဳလုပ္ေပးဖုိ႔အမိန္းေပးခဲ့ပါတယ္၊။
အမွန္ဆုိရင္ တစ္ႏုိင္ငံလုံးကို သားေရနဲ႔လမ္းခင္းမယ္ဆုိရင္ သားေရေထာင္ ေသာင္းမ်ားစြာအကုန္က်ခံရမယ္ ေနာက္ျပီး၊ ေအးဒီအခ်ိန္မွာ ပညာရွိအမုန္းမတ္တစ္ေယာက္က ရဲရဲ႔ဝံ့ဝံ့နဲ႔ ေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္၊ ဒီမွာ မင္းျမတ္ တကယ္မလိုအပ္ဘဲ ဘာေၾကာင္းေငြေတြကို သုံးျဖဳန္းရတာလဲ၊ ဘာေၾကာင္း မင္းျမတ္ရဲ႔ ေျခဖဝါးေလာက္ကိုသာ သားေရေတြမဖုံးအုပ္ႏိုင္ရတာလဲ၊ ဆုိျပီးေတာ ေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္တဲ့။
ဘုရင္ၾကီးက အမုန္းမတ္ရဲ႔စကားေၾကာင္း အံ့အားသင့္ျပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံးမွာ အမုန္းမတ္ရဲ႔အၾကံဉာဏ္ကို လက္ခံက်င့္သုံးခဲ့ပါတယ္တဲ့၊ ပုံျပင္ေလးကေတာ့ ဒီေလာက္ပါဘဲ၊ ပုံျပင္ေလးကေတာ့ တကယ္ကို တန္ဖို႔ရွိတဲ့ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ၊ ေလာကၾကီးမွာ ေပွ်ာ္ေပွ်ာ္ရႊင္ရႊင္ အသက္ရွင္သန္ဖို႔အတြက္္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွလုံးသားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တိုကိုယ္တိုင္ကို အေကာင္းဆုံးေျပာင္လွဲနိုင္ရမယ္၊ ေလာကၾကီးကို ေျပာင္းလွဲရမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္။